ΓΕΝΝΗΣΑ ΜΕ ΚΑΙΣΑΡΙΚΗ | C-section
Image via Parents |
Όταν έφτασα στον 6ο μήνα της εγκυμοσύνης μου, άρχισα να σκέφτομαι τον τοκετό. Αποφάσισα ότι έπρεπε να προετοιμαστώ σωματικά και ψυχολογικά για το τελευταίο και πιο επώδυνο στάδιο. Έτσι κανόνισα τα μαθήματα ανώδυνου τοκετού στο Μαιευτήριο Έλενα και καθώς μου φάνηκαν υπερβολικές οι πληροφορίες, θέλησα να τα εμπεδώσω καλύτερα με σεμινάρια στο Κέντρο Υγείας Βύρωνα.
Έμαθα πάρα πολλά για όλη την διαδικασία του τοκετού και έμαθα πολλά για τον θηλασμό. Αυτό όμως που δεν έμαθα ήταν για την πιθανότητα της καισαρικής.
Είχα πειστεί ότι θα γεννήσω φυσιολογικά. Ήθελα να έχω τον "τέλειο" τοκετό, με την έννοια ότι θα ξεκινούσαν οι συσπάσεις και η διαστολή πριν σπάσουν τα νερά και θα έφτανα στο μαιευτήριο λίγο πριν κάνω την επισκληρίδιο.
Και άρχισα να το νιώθω, ότι θα τα πετύχω καθώς με το που μπήκα στην 40η εβδομάδα άρχισαν οι συσπάσεις και, παρόλο που ήξερα πως το μωρό ήταν μεγάλο, είχα την θέληση να τα καταφέρω.
Και άρχισα να το νιώθω, ότι θα τα πετύχω καθώς με το που μπήκα στην 40η εβδομάδα άρχισαν οι συσπάσεις και, παρόλο που ήξερα πως το μωρό ήταν μεγάλο, είχα την θέληση να τα καταφέρω.
Όταν όμως στην αίθουσα τοκετού ο καρδιοτοκογράφος χτυπούσε σαν τρελός, οι μαίες μπαινοέβγαιναν ανήσυχες και το πρόσωπο της γιατρού μου "συννέφιασε", κατάλαβα ότι δεν θα έβγαιναν αληθινές οι προσδοκίες μου.
Έτσι μπήκαμε χειρουργείο. Νομίζω ότι έκλαιγα από την στιγμή που είδα τον Γιώργο να φεύγει από την αίθουσα τοκετού. {Επίσης είχα πιστέψει ότι θα ζήσουμε μαζί την στιγμή που θα έρθει στον κόσμο το πρώτο μας παιδί}. Συνέχισα να κλαίω σε όλη την διάρκεια του χειρουργείου, όταν άκουσα το κλάμα του μωρού και τον ενθουσιασμό όλης της ομάδας για τα πλούσια μαλλιά της και κατέρρευσα όταν, λόγω της ισχυρής δόσης επισκληριδίου, μου την έφεραν και δε μπορούσα να κουνήσω τα δάχτυλά μου για να την χαϊδέψω.
Τα μάτια μου ήταν κολλημένα στον τοίχο απέναντί μου, στο ρολόι, και σκεφτόμουν "έλα, τελειώνουμε...τελειώνουμε". Η πίεση, τα σπρωξίματα και αυτή η αίσθηση ότι κάποιος ανακατεύει τα σωθικά σου, συνεχίζονταν και εγώ το μόνο που έκανα ήταν να κοιτάω το ρολόι.
Τα μάτια μου ήταν κολλημένα στον τοίχο απέναντί μου, στο ρολόι, και σκεφτόμουν "έλα, τελειώνουμε...τελειώνουμε". Η πίεση, τα σπρωξίματα και αυτή η αίσθηση ότι κάποιος ανακατεύει τα σωθικά σου, συνεχίζονταν και εγώ το μόνο που έκανα ήταν να κοιτάω το ρολόι.
Κανείς δε με είχε προετοιμάσει γι'αυτό! Κανείς δε μου είχε μιλήσει για την καισαρική, τι πρέπει να προσέξω και πως να σταθώ στα πόδια μου μετεγχειρητικά. Ναι ξέρω τον λόγο. Πρέπει να αλλάξουμε τα νούμερα. Είμαστε από τις χώρες με τα μεγαλύτερα ποσοστά καισαρικών, οι οποίες πολλές φορές γίνονται άνευ λόγου ή για λόγους "βόλεψης" των ιατρών ή λόγω επιλογής της μητέρας. {Στην Αγγλία εάν επίτοκος ζητήσει καισαρική αμέσως την φέρνουν σε επαφή με ψυχολόγο}. Εάν είναι προσωπική σας επιλογή η καισαρική, βεβαιωθείτε ότι δεν υποβόσκει κάποια φοβία για τον τοκετό. Είναι μια διαδικασία για την οποία όλες οι γυναίκες είναι πλασμένες, οπότε γιατί όχι και εσείς;!
Image via Freepik |
Αυτή όμως η "προπαγάνδα" υπέρ του φυσιολογικού τοκετού, εμένα τελικά με έκανε να νιώσω αποτυχία. Δεν κατάφερα να γεννήσω φυσιολογικά. Δεν κατάφερα να φέρω το παιδί μου στον κόσμο από τον κόλπο μου, από τη "σωστή δίοδο". Δεν πήρε την χλωρίδα μου, για να το προστατεύσει στο καινούργιο περιβάλλον. Δεν, δεν, δεν. Έβλεπα τις υπόλοιπες κοπέλες στον θάλαμο που είχαν γεννήσει φυσιολογικά και τις "ζήλευα". Σκεφτόμουν για πoιο λόγο δεν κατάφερα εγώ να το ζήσω αυτό;
Ακόμη και τώρα, 16 μήνες μετά τον τοκετό, ακόμη έχω τύψεις. Όμως κάθε μέρα που περνάει νιώθω πιο δυνατή. Βλέπω το παιδί μου να μεγαλώνει γερό και σκέφτομαι ότι τελικά ίσως δεν είχε και τόση σημασία. Το παν είναι να έρθει στον κόσμο υγιές και όχι το πως ήρθε.
Μέλλουσες μανούλες, ενημερωθείτε για τον φυσιολογικό τοκετό, προετοιμαστείτε όμως για όλα τα ενδεχόμενα. Όπως και να γεννήσετε, προσέξτε τον εαυτό σας πρώτα καθώς ένα γερό μωρό χρειάζεται και μια γερή μαμά.
Συμβουλές για καλύτερη ανάρρωση:
- Πείτε ναι στα αναλγητικά που σας χορηγούν, είναι απολύτως συμβατά με τον θηλασμό.
- Με το που σας βγάλουν τον καθετήρα επιχειρήστε να σηκωθείτε από το κρεβάτι. Κάντε μικρά βήματα με τον ορό και όταν βγάλετε τον ορό, γνωρίστε κάθε σπιθαμή του διαδρόμου του μαιευτηρίου.
- Πίνετε πολύ νερό. ΠΟΛΥ νερό!
- Μη σηκώνετε φορτία. Το βάρος του μωρού είναι το μέγιστο που επιτρέπεται τις πρώτες εβδομάδες.
- Ο θηλασμός βοηθάει στην ανάρρωση και επαναφορά του σώματος.
Υ.Γ. Φυσικά και σκέφτομαι το VBAC σε περίπτωση νέας εγκυμοσύνης! Όσες το έχετε κάνει, πείτε μου σας παρακαλώ την εμπειρία σας.
Αγγελική
6 comments
Θα σου μιλήσω (ή μάλλον γράψω) σαν μητέρα δύο παιδιών που γεννήθηκαν φυσιολογικά χωρίς επισκληρίδιο. Για να ακριβολογώ δεν είχα σκεφτεί πως θα γεννήσω. Δεν με απασχολούσε. Το μόνο που με ένοιαζε ήταν ένα υγιές μωρό με όποιον τρόπο κι γεννιόταν. Το χωρίςεπισκληρίδιο δεν έγινε εκ πεποιθήσεως αλλά μιας και άντεχα στον πόνο. Το τελευταίο μισάωρο πριν γεννήσω που ζήτησα δεν είχε νόημα. Και στη δεύτερη γέννα που ζήτησα καισαρική μιας και μου φαινόταν ότι πάμε πολύ αργά δεν έγινε μιας και τελικά γέννησα πιο σύντομα από ότι είχα στο μυαλό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα ζηλέψεις τις άλλες μανούλες που γέννησαν φυσιολογικά? Γιατί? Επειδή γέννησα φυσιολογικά έχω κάτι παραπάνω από εσένα? Δεν το νομίζω. Κάποια στιγμή αυτά τα μαμαδόμετρα πρέπει να καταργηθούν.
Για το vbac δεν θέλω να σε τρομάξω από αυτά που μου έχει πει ο γιατρός μου.
Αυτό πουξέρω είναι πως ανδεν υπήρχε η καισαρική πολλές μανούλες και μωρά δεν θα έφταναν στο τέλος αυτού του ταξιδιού. Συμφωνώ πως πολλές φορές γίνεται αναίτια αλλά σε καμιά των περιπτώσεων δεν θα έπαιζα κορώνα γράμματα τη ζωή του παιδιού ή τη δική μου. Φιλικά, Νίκη
Έχεις δίκιο, έτσι όπως το λες είναι. Εάν δεν υπήρχε η καισαρική δεν θα υπήρχαν και πολλά μωρά και μαμάδες.
ΔιαγραφήΤο παν είναι η υγεία του παιδιού και της μητέρας, αλλά αυτό με τα μαμαδόμετρα ισχύει. Πολλές φορές έχει τύχει να μου κοιτάξουν περιφρονητικά ή με λύπηση όταν είπα ότι γέννησα με καισαρική.
Αυτό το κείμενο το έγραψα περισσότερο για να πω στις μέλλουσες μαμάδες ότι αυτό που πέρασα εγώ, τελικά ήταν "χαζό". Ωραίος ο φυσιολογικός (όχι πάντα, γιατί και εκεί έχω ακούσει δραματικές περιπτώσεις) αλλά και η καισαρική το ίδιο αποτέλεσμα έχει...ένα υγιές μωρό στην αγκαλιά σου! Αυτό δεν είναι το ζητούμενο;
Να χαίρεσαι τα παιδάκια σου και σε ευχαριστώ για το σχόλιο <3
Εεε σόρρυ για το σεντόνι...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιάβασα την ιστορία σού και θελω να σου πω οτι είχαμε ακριβώς την ιδια εμπειρία και τα ίδια συναισθήματα.. Ειμαι υπερ του φυσιολογικού και της ενημέρωσης αλλα οταν φτάνεις σε αυτο το σημείο κανείς οτι πιστεύεις καλύτερο για το παιδί οταν φτάσεις σε αυτο το σημείο θέλει πολυ αντοχή και θάρρος το ξαφνικό χειρουργείο ..και μετά απο 18 μήνες τις δικής μου γέννας κατάλαβα γιατι ένιωθα άσχημα θέλουμε να ειμαστε τέλειες και νομίζουμε οτι αποτύχαμε δεν ειναι έτσι καταφέραμε με δυσκολία να φέρουμε στον κόσμο το θαύμα μάς.. Πρέπει να σταματήσει πια αυτή η τρελα με τις μαμαδες και τα μαμαδογκρουπ.. Εχω να πω και κάτι άλλο μην φοβάσαι το vbac και εγω πρώτα ο θεός ετσι θα γεννήσω το δεύτερο αλλα και να μην τα καταφέρω θα κανω οτι ειναι καλύτερο για το μωρο το ίδιο και η καθε μαμα..
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιαβασα το άρθρο σου και μου ήρθαν όλες οι αναμνήσεις για τη δική μου καισαρική. Να μην έχεις τύψεις γιατί έκανες ότι καλύτερο για το μωρό σου και από την ιστορία που περιγράφεις δεν ήταν μια ανιτια καισαρική. ΣΤο Δεύτερο με το καλό παιδάκι σου να πας για V-back εγώ έτσι γέννησα το δευτερο παιδί μου στις 39 εβδ και 4 ημερες χωρις επισκληρίδιο και ειμαι πολυ χαρούμενη που τα κατάφερα και έχω 2 ξεχωριστές εμπειρίες τοκετού!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή δυναμη!
Αχ Αγγελική μου, έτσι βίαια για την ψυχολογια και το σωμα μου γέννησα και εγώ το πρώτο μου παιδι και με βάραινε για καιρο αυτο αυτό. Μου δημιούργησε και προβλήματα στο θηλασμό με αποτέλεσμα να οδηγηθω σε διαδικασία επαναγαλακτισμου για να τα καταφέρω τελικά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτη 2η εγκυμοσύνη σου με το καλό να ενημερωθείς πλήρως για το vbac που σε ενδιαφερει και απο ανθρωπους που το κατεχουν οχι απο γυρω γυρω, όπως την πατάνε οι περισσότερες νεομανουλες με το θηλασμό:-) Εγώ το έκανα και νιώθω πολύ όμορφα με αυτό, το χάρηκα από την αρχή ως το τέλος και η ομάδα που είχα δίπλα μου δε με έκανε στιγμή να φοβηθώ για το οτιδήποτε. Σε φιλώ γλυκά, σμουτςςς
Είναι χαρά μας να ακούμε τις απόψεις, τις ιδέες και τις εντυπώσεις σας!